بازی سفالگر

سفالگر نوعی بازی اروپایی و خانوادگی است. یعنی در آن بازیکنان دنبال تقابلی مخرب با هم نیستند. بلکه هر بازیکن می‌خواهد پاسخی بهتر برای یک پازل متغیر پیدا کند. در این بازی مفاهیم دنیای واقعی ساده‌تر شده‌اند تا بازنمای انتزاعی آنها برای بازیکنان ملموس‌تر شود. به قدری ساده است که همه با قوانین آن کنار می‌آیند. اما درعین‌حال آنقدر عمیق است که قدرت تحلیل و تصمیم‌گیری بازیکنان را به چالش بکشد. شاید همین ویژگیها بتوانند سفالگر را به گزینه‌های مناسب برای ورود به دنیای بازی‌های رومیزی تبدیل کنند. سفالگر یک بازی تماما ایرانی و از سری بازی‌های «الف» تا «ی» ایرانی هوپا است. که توسط آقایان امیر اردشیری و وحید اسماعیلی و سرکارخانم فاطمه علاالدین طراحی و توسط انتشارات هوپا تولید و در سال 1399 روانه بازار شد. یک بازی 2 تا 5 نفره و مناسب برای 12 سال به بالا. به سبک کارگرگذاری و مدیریت منابع.

نوعی بازیِ‌ سبک خانوادگی مناسب برای 2 تا 5 نفر است که در آن بازیکنان در نقش استادکاران سفالگری، برای پخت ظروف سفارش داده شده در بازار با یکدیگر رقابت می کنند.

ایران در آغاز دوره ی اسلامی شاهد تحولات فرهنگی گسترده ای بود. یکی از این تحولات کنار گذاشتن ظروف فلزی و روی آوردن به استفاده ی گسترده از ظروف سفالی در زمینه های مختلف زندگی بود.
این دوره عرصه ی پیدایش نمونه ای عالی از ترکیب هنر و کاربرد بود که در آن خاک در قالب ظروف سفالی تا حد اثری هنری تعالی می یافت. در بازی سفالگر بازیکنان در نقش استادکاران سفالگری برای پخت ظروف سفارش داده شده در بازار با یکدیگر رقابت می کنند. آن ها شاگردان خود را به ناحیه های مختلف می فرستند تا مواد مورد نیاز ظرف های سفارش داده شده را جمع آوری کنند و زودتر از سایر بازیکنان ظرف ها را بپزند. بازیکنی که بتواند پیش از دیگران یک ظرف را کامل کند، کارت آن را برمی دارد و امتیاز آن را به دست می آورد. با رسیدن مجموع امتیازات یک بازیکن به عدد ۲۰ ، بازی به پایان می رسد. بازیکنی که بیشترین امتیاز را به دست بیاورد، برنده ی این بازی خواهد بود.