بازی یاتزی

تاس بریزید و بهترین و امتیازآورترین ترکیب‌ها را جفت‌وجور کنید و بیش‌ترین امتیازات ممکن رو به دست بیاورید . در هر نوبت، 1، 2 یا 3 مرتبه تاس بریزید و سعی کنید امتیازآورترین ترکیب‌ها را -از بین 13 ترکیب موجود- برای خودتان جفت‌وجور کنید . هر وقت که تاس ریختن تان تمام میشود ، باید یکی از 13 تا خانه‌ی برگه‌ی امتیازشماری‌تان را پر کنید . بازی وقتی به آخر می‌رسد که همه‌ی بازیکن‌ها، همه‌ی 13 خانه ی برگه‌شان رو پر کرده باشند. مجموع کل امتیازات و احیاناً پاداش‌های ویژه‌ی هر بازیکن محاسبه می‌شود و بازیکنی که بیش‌ترین امتیازات رو داشته باشد، برنده‌ی بازی می‌شود .

خَلقِ بازی «یاتزی»، به حدود نود یا صد سال پیش -دهه‌ی 1920 میلادی- برمی‌گردد؛ دارندگان قایق‌های تفریحی، به‌دنبال بازی‌ای بودند که در قایق، قابلِ بازی کردن باشد و پس از تِست کردنِ «بازی‌های تاسیِ» موجود و عدم رضایت از آن‌ها، از ترکیب مکانیزم «پرتاب تاس» با برخی از قوانین بازی «پوکر»، «یاتزی» را خلق کردند؛ البته نام اوّلیه‌ی این بازی، «Yacht» -به‌معنی «قایق تفریحی»- بود و بعدها مشهورترین نسخه‌ی برَند-شده‌ی آن، «یاتزی» نام گرفت.

 «یاتزی» از 5 تاس و دفترچه‌ای برای یادداشت کردن امتیازاتِ بازیکنان تشکیل می‌شود. بازیکنان، در هر نوبت، 1 تا 3 بار -به انتخاب خودشان- تاس ریخته و سعی می‌کنند ترکیباتی مشخّص را با تاس‌های خود بسازند؛ مثلاً 3 تاس از یک عدد مشخّص یا 4 تاس از یک عدد مشخّص یا... بازیکن ممکن است در هر بار تاس ریختن، تعدادی از تاس‌ها را -با عددی مشخّص و تثبیت‌شده- کنار گذاشته و فقط بقیه‌ی تاس‌ها را بریزد.

بازی «یاتزی»، علاوه‌بر مکانیزم «پرتاب تاس» -که قاعدتاً در همه‌ی بازی‌هایی که «تاس» دارند، کاربرد دارد!- دارای مکانیزم‌های «قلم‌ و کاغذ» -برای یادداشت کردن امتیازاتِ هر دور و هر نوبت از بازی، «یا شانس و یا اقبال!» یا «به شانسِ‌ت اعتماد کن!» -که بازهم از مکانیزم‌های رایج و مرسومِ بازی‌های «تاسی» محسوب می‌شود- و «قفل کردن و تاس ریختنِ دوباره» -برای نگه داشتنِ تاس‌های دلخواه و دوباره ریختنِ سایرِ تاس‌ها- نیز هست. همه‌ی این مکانیزم‌ها -که بسیار به‌هم نزدیک بوده و به‌نوعی یک «زنجیره‌ی مکانیزمی» را تشکیل می‌دهند- روی‌هم‌رفته، خانواده‌ای بزرگ از «بازی‌های تاسی» را به وجود می‌آورند: «تاس بریز و یادداشت کن!» یا «Roll-and-Write».